چهارشنبه, ۱۲ مهر ۱۳۹۶، ۰۴:۴۷ ب.ظ
اطاعت
نمیدونم این مطلب چند سال دغدغه ام هست...
مخصوصا این بخشش :
انسانی اهل ادراکات ملکوتی خواهد شد که وهم و خیالش ماموم عقل باشن... یعنی تا به مجهولی برخورد، عقل رو تنزل نده به سمت وهم و خیال... بلکه وهم و خیال رو توجه بده به سمت عقل..چون عقل ذاتا توجه اش به سمت ملکوت و مبدا کائنات هست...
میدونم این جملات آخر که برجسته و آبی کردم قدری مبهمه...اونقدر این مسئله مهمه که هنوز بیان درخوری برای طرحش پیدا نکردم... حتما کسانی که با تامل مطلب رو خوندن میپرسن: رو کردن وهم و خیال به عقل یعنی چی؟... چگونه عقل رو امامِ وهم و خیال کنیم؟ من هم مثل شما همین سوال رو دارم...
فکر میکنم به جوابی رسیدم که اگه عامل باشم خیلی از درها رو برام باز میکنه...
البته جواب اجمالی ای رو میدونستم اما هرگز آروم نمیشدم... و همواره برام سوال بود...
قصد ندارم جواب تفصیلی به این سوال رو اینجا بنویسم اما یه جمله ای رو یکی دو باری در دوران وب نویسی ام نوشتم که فکر میکنم کاملا مرتبط به جواب سوال فوق باشه:
ما به صرف فکر کردن به فهم و درک متعالی نمی رسیم بلکه چون به دستور خدا و اولیایش که فرمودن در آیات بیاندیشید لبیک میگوییم (اطاعت میکنیم) و تفکر میکنیم به فهم و درک متعالی میرسیم
پ.ن:
تشکر ویژه از بیان میکنم که امکانی فراهم کرد تا به مخاطب هر وبی این اطلاع رو بده پیام شما توسط نویسنده وبلاگی که در آن نظر گذاشتید خوانده شده یا نشده...
البته هنوز بیان نمیتونه بگه چرا نویسنده به برخی نظرات پاسخ نداده... و البته این خیلی خوبه...
ما علاوه بر خواندن نظرات روشون فکر هم میکنیم... اما اینکه گاهی نمی رسم یا نمی تونم پاسخ یا پاسخ کامل بدم به بزرگواری خودتون عفو کنید...
بعدا نوشت:
عمیقا معتقدم این مطلب نیاز به شرح و بسط خیلی بیشتری داره... و هنوز خیلی مبهم و گنگه... اما گفتم با نوشتن کلی اش شاید قفل سکوت این روزهام شکسته بشه...
۹۶/۰۷/۱۲
هدفت از نوشتن این حرفا چیه ؟ فک میکنم این دریافت ها بیشتر چشیدنی هستن تا قابل انتقال و فهماندن به دیگران