ن والقلم و ما یسطرون

اگر تو نبینی ام ... من هم نمی بینم ام
مشخصات بلاگ

اینجا دیگر به روز نخواهد شد

در مطالب قبلی عرض کردم که در این آدرس مینویسم:

https://touresina.blog.ir/

طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

۱۴ مطلب در اسفند ۱۳۹۵ ثبت شده است

سه شنبه, ۱۰ اسفند ۱۳۹۵، ۰۶:۱۴ ق.ظ

برکت

هفته ای یک روز  ، اون هم یک ساعت مباحثه داریم ، 

وقتی یکساعت تمام شد ، گفتم:  بحث بسیار مفیدی بود ان شاالله هفته آینده ادامه اش را صحبت میکنیم

وجد و ابتهاج در چهره اش هویدا بود ، میگفت کاش وقت اجازه میداد و به جای یک ساعت ، سه ساعت بود جلسه مان، تا ته مسئله رو میرفتیم و بازش میکردیم. خیلی این بحثها خوبه...

چندمین بار بود که این آرزو رو کرده بود

گفتم:  من کلا در روز به خاطر حجم کاری زیاد ، نهایتا یکساعت وقت مطالعه دارم،  به خاطر همین ساعت کاری زیاد وقتی میام خونه دیگه باید کنار خانواده باشم تا وقت خواب ، لذا اگه صبح ها بیدار بشم یه وقتی گیرم میاد اگرم بیدار نشم که هیچی...

یه زمانی وقتی خانمم میخواست بره خونه پدرش ، خوشحال میشدم و با خودم میگفتم ، وقت بیشتری برای مطالعه و پرداختن به دغدغه های خودم گیرم میاد. اما چند باری که رفت، دیدم برکتی که خدا در اون نیم ساعتها و یک ساعت ها قرار داد در وقتهای وسیع بدون همسرم وجود نداره... حالا وقتی میگه برم خونه پدرم خوشحال نمیشم... چون یه سری چیزهای خوب هم باهاش میره:  «برکت»

حالا این یکساعت برکتی توش هست که ممکنه توی سه ساعت و چهار ساعت نباشه... برکت مهمه نه کمیت زمانی، ما برای نتیجه گرفتن در بحث نیازمند برکتیم نه وسعت کَمّی زمان...

۳ نظر ۱۰ اسفند ۹۵ ، ۰۶:۱۴
ن. .ا
يكشنبه, ۸ اسفند ۱۳۹۵، ۱۰:۳۰ ق.ظ

ملکه گوهرشاد بانو

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید
۰۸ اسفند ۹۵ ، ۱۰:۳۰
ن. .ا

از مدیریت بر حب و بغض ها نوشته بودم که در وقت نتیجه گیری این مطلب بهش برمیگردم الان میخوام در مورد اتفاقات و پدیده های زندگی چند خطی بنویسم:

وقتی در ماهیت پدیده ها و اتفاقات زندگیمون با نگاه پرسشگرانه دقیق میشم میبینم وقایع و شرایط زندگی ما در واقع "عرصه های زندگی ما" هستن... تمام اتفاقات و پدیده ها اعم از تلخ و شیرین ، همه "فرصت های زندگی ما" هستن... و یکی از دلایلی که یکی از نامهای روز قیامت "یوم الحسرت" هست اینه که در اون یوم و آشکارگی که برای نفس شخص رخ میده اون شخص در می یابه تمام اون اتفاقاتی که در دنیا اونها رو شر میدونسته تمامشون عرصه ای بود برای تعالی این شخص ، اما حب و بغض های شخصی نور عقلش رو ازش گرفته بود و نگذاشته بود اتفاقات رو درست تحلیل کنه و فرصت بودنشون رو بفهمه...

اما چرا میگم "همه ی" اتفاقات زندگی ما فرصت و عرصه ی رشد هستن؟ ممکنه یکی بگه بیماری که دیگه فرصت نیست ، جنگ که دیگه فرصت نیست ، اختلافات بین زن و شوهر که دیگه فرصت نیست ، تهاجم فرهنگی که دیگه فرصت نیست و یه لیست بلند بالایی از چیزهایی که عموم مردم شر میدوننش تهیه کنه و بگه اینها چطور میتونه فرصت و عرصه رشد باشه... وبگه اتفاقا فرصت سوز هستن و جلوی رشد رو میگیرن...

۵ نظر ۰۶ اسفند ۹۵ ، ۰۷:۵۰
ن. .ا


یادمه یه زمانی استاد دینانی " فلسفه " و "عرفان" رو به درستی تعریف کردن ... و از این تعریف ایشون گشایش های فراوانی در امور مختلف برای من اتفاق افتاد...
فرمودن: "فلسفه " عشقِ به دانستن هست و "عرفان" دانستنِ عشق هست... (البته تعریف تحت الفظی فلسفه رو میدونستم اما این کنار هم قرار گرفتن دو تعریف برام خیلی کارگشا بود)
اغلب ماها (انسانهای معمولی) در زندگی خودمون فیلسوف گونه حرکت میکنیم ، نه عارف گونه...
یعنی یه واقعیت هایی در زندگی برامون مطلوب هستن و عاشق اون مطلوب میشیم... اون مطلوب میشه سلطان وجود ما... یعنی بر وجود ما امارت (امیر) داره... لذا ماها عاشق غذا خوردن هستیم... عاشق دوست یابی هستیم... عاشق همسر هستیم ... عاشق فرزند هستیم... عاشق مسافرت هستیم... عاشق زیارت هستیم ... عاشق حال خوش هستیم...
خلاصه اینکه ما دائم اسیر عشق های گوناگون هستیم... که اتفاقا اکثر این عشق ها هم حلال هستن... و حق ما...
مثل فیلسوف که اسیر عشقِ به دانستن هست... فقط مدل عشق هامون فرق میکنه...
خب معلومه کسی که عشق به مطلوب ها بر وجودش امارت میکنه برائت از آنچه مورد بغضش هست هم بر وجودش امارت میکنه...
یعنی انسانهای معمولی اسیر حب و بغض هاشون هستن... اما برای اینکه انسانی در مسیر الیه راجعون قرار بگیره باید از اسارت حب و بغض هاش خلاص بشه... باید امیر حب و بغض هاش باشه... تا بتونه بر حب و بغض هاش مدیریت کنه...

میخوام در مورد پدیده ها و اتفاقات صحبت کنم و بگم خیلی از ماها برخوردی که نسبت به پدیده ها داریم برخورد اسیر محورانه هست...حب و بغض هامون نسبت به پدیده ها و اتفاقات، قدرت درست دیدن پدیده ها رو از ما میگیره...

یکی از اون پدیده ها که خیلی مهمه فضای مجازی هست... حرف آخرم رو اول بگم که دوستانی که حوصله بحث های طولانی ندارن وقتشون رو پای نوشته های ما هدر ندن:

معتقدم بستری که فضای مجازی برای خودشناسی و خود سازی انسانها فراهم کرد در تاریخ بی سابقه هست.... اصلا هم حرفم امکانات ارتباطی و دسترسی های آسان و این حرفها نیست...

ادامه مطلب ان شا الله در فرصت های بعدی
۳ نظر ۰۳ اسفند ۹۵ ، ۱۲:۰۷
ن. .ا