اقراء کتابک

کتاب خدا ،جان و قلب مبارک پیامبر بود... قرآن حقیقی در جان پیغمبر نوشته شده بود...

این قرآن مکتوب ، تجلی ای از آن قرآن حقیقی هست... این قرآن مکتوب، نازل شده هست...

 

پیامبر هم در لحظه ی شهادت، قرآنی که حق متعال در جانش نوشته بود را در جان مولا علی (ع) نوشت...

برای همین فرمودند قرآن و عترت از هم جدا نمی شوند... چون عترت ، جان قرآن هست

 

و امروز امام زمان هم بر همان سیره الهی اجدادشان هستند:

میخواهند در جان افرادِ امت بنویسند...

و چون جان ما قابل نوشتن حقایق از سوی امام زمان و اولیای الهی نیست ، مانده ایم محروم از حضور و ظهور حضرت...

آنها قلمِ حق هستند و "ن" ظرف وجودی ما یا نفس ناطقه ما هست... چقدر هم شکل "ن" شبیه ظرف هست... باید نقوش باطله و فانی را از لوح جان "ن" زدود تا قلم حق در آن بنویسد...

 

وقتی نگاهی به زندگی معصومین می اندازیم میبینیم خیلی اهل این نبودن که کتابی را رو کاغذ بنویسن و در اختیار دیگران قرار بدن بلکه برای دیگران میگفتن و دیگران بر روی کاغذ مکتوب میکردن... این نشان میدهد هدف اصلی آنها نوشتن در جان انسانها بود... آنها برای نوشتن دنبال جان انسانی میگشتند نه کاغذ...

 

همام نزد امام علی (ع) رفته بود... از امام خواست کلمه تقوا را برایش باز کند...

امام آمد که در جان ِ همام حقیقت تقوا را بنویسد اما همام تاب نیاورد و سیحه ای کشید و دار فانی را وداع گفت...

 

در قیامت هم به انسان خطاب میشود " اقرا کتابک" {کتاب وجودی ات را بخوان}

آمده ایم به این عالم طبیعت که در این کتاب جانمان بنویسیم... در قیامت نوشته های ما در کاغذ و مانیتور را نمی خواهند... بلکه نوشته های ما در جانمان را میخواهند...

راستی در کتاب جانمان چه نوشتیم؟...

 

میدانید قلمی که کتابِ جان انسان را مینویسد چیست؟

 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------

 

نیت اعمال

 

نیت همان قصدِ قلب انسان هست... همان وجه یا صورتِ جان انسان هست...

ببین وجه یا صورت جانت را در اعمالت به کدام سو گرفتی؟

 

راستی نیت مان از نوشتن و فعالیت های مجازی چیست؟

دل گویه؟... تعامل؟... دوست یابی؟... آگاهی بخشی؟... آگاهی یابی؟...

یا

تکلیف؟...

یا

 اطاعت از امر خدا و اولیایش؟...

 

ببین در جانت چه مینویسی صالح؟...

یومی در پیش است که به تو خطاب میشود : "اقراء کتابک"

 

 

بعدا نوشت:

پر از حرفم در مورد موضوع فضای مجازی... اما فرصت نمی کنم منظم شان کنم و ارائه بدم...

همین بحث نیتِ عمل و نوشتن در جان ، موضوع خیلی مهمی هست چون انسان ذاتا میل به تجلی داره و میل به اجتماع و تعامل و ارتباط داره...

فضای مجازی بستری فوق العاده جذاب فراهم کرده برای تجلی و جلوه گری (تعامل و ارتباط به شکل های مختلفش) برای خلق... اگر عنان این میل به جلوه گری رو به دست وهم و خیال بدیم به شکل بی رحمانه ای جان انسان رو عقیم میکنه و انسان رو از خدا دور میکنه...

 

میدونم این مسئله نیاز به تفصیل داره... اما شلوغی این روزها اجازه پرداختن و منظم کردن این موضوع رو به من نمیده