مردها اگر خدا نداشته باشند ...

توی وب قبلی ام این داستان رو نوشته بودم:

رفته بودم خونه آقا مهدی... آقا مهدی توی حیاطش پر از گلهای متفاوت هست... انتهای حیاطش هم یه فضای بزرگی رو برای مرغ هاش درست کرده... با هم رفتیم سمت لانه مرغ ها...

غروب بود و مرغ ها اومده بودن توی لونه شون... بین اون هفت ، هشت تا مرغ یه خروس هم بود... همه مرغ ها نزدیک به خروس روی شاخه ای نشسته بودن... حتی یکی از مرغ ها که با بقیه مرغ ها سازگاری نداشت (یا اونها باهاش سازگاری نداشتن) برای امنیت جانش، آقا مهدی اون مرغ رو داخل لانه نمی ذاشت...اما اون مرغ هم بیرون لونه سعی میکرد در نزدیک ترین فاصله با خروس قرار بگیره... بهش حس امنیت میداد...

آقا مهدی میگفت این خروس قوام این مرغ ها هست... بعد رفت داخل لونه و خروس رو گرفت... خروس گویی آغوش امنی پیدا کرده باشه سرش رو گذاشت زیر بغل  آقا مهدی... دیگه سرش دیده نمیشد...

آقا مهدی میگفت... این حیوونه و من انسان... مرتبه وجودی من از مرتبه وجودی این بالاتره... لذا من هم پناه و مامن این خروس هستم...

ما مردها اقتضائاتی داریم... زیبنده نیست هر چیزی که آزارمون میده... یا هر غم دلی رو برای اهل و خانواده مون بیان کنیم و اصطلاحا درد و دل کنیم...

نه که اصلا درد و دل نکنیم... بلکه نسبت به خانمها بسیار تو دار تر هستیم... خیلی از مسائل و غمها همیشه در قلب خودمون میمونه...

برای همین مردها نیاز بیشتری به خلوت دارن تا خانمها... خانمها باید اغلب غمهاشون رو برای اهلی بگن تا به تعادل برسن اما مردها اغلب غم ها رو باید در خلوتشون به تعادل برسونن (گفتم اغلب غمها... نگفتم مطلق غمها)...

اگر در این خلوت مردها خدا حضور نداشته باشه فاتحه مردها خونده هست... رو به ابتذال میرن... 

شیوه خانمها رو در پیش میگیرن... (شیوه خانمها برای اونها درسته اما برای مردها خطاست)

و این یعنی خروج از مرد بودن... یعنی مرگ مردانگی...

برای ما مردها دعا کنید...

سیاست نوشت:

فرض کنید مردی را که اهل خدا و وجدان باشه و مدیر یک مجموعه بزرگ هم باشه مثلا وزیر باشه یا رئیس جمهور باشه یا رهبر باشه...

خیلی برای اینها دعا کنید... اینها بیش از هر کسی نیاز به حضور خدا در قلبشون دارن... مضطر حقیقی اینها هستن البته اگه حقیقتا خدا و عقبا براشون مهم باشه...

خدا اگر کسی رو خیلی دوست داشته باشه و بخواد خیلی عروجش بده سیاست مدارش میکنه...

اگر هم بنا باشه کسی به اسفل السافلین بره بهترین راهش ورود در سیاست هست...

برای سیاسیون دعا کنیم... هیچ طبع سالمی دوست نداره هم نوعش به اسفل السافلین بره... شمر و ابن ملجم در مناسبات سیاسی شقی شدن یا بر شقاوتشون افزوده شد... قبل از این ابن ملجم عابدترین و پرهیزگار ترین شخصیت یمن بود (مطالعه اش کنید)

حضرت ابولفضل و حضرت زینب هم در مناسبات سیاسی عصر خودشون به چنین عروجی رسیدن که اغلب علما میگن مستحب هست که نامشان در کنار نام چهارده معصوم برده بشه...