!!!!! :: ن والقلم و ما یسطرون

جمعه, ۲۷ بهمن ۱۳۹۶، ۱۱:۱۰ ب.ظ

!!!!!

من شصت تا دنبال کننده دارم

چهل تا مشقی باشن , بیست تا که واقعی هستن!!!

اما یکی دو نفر بیشتر نظر مطابق مطلبم نذاشتن...

به نظر شما در باره موضوعی که مشخص کردم نیاز دارم

ادم دستی که به طرفش دراز شد رو رد نمیکنه هاااا

نظرات غیر مرتبط با مطلب رو حذف میکنم که بی خود شلوغ نشه بخش نظرات... البته با عذرخواهی از دوستان

روزی هشت نه ساعت با هم بودیم...

حدود یکسال...

اوایل خیلی همدیگه رو نمی شناختیم... فقط چون هر دو ظاهری مذهبی داشتیم، بیشتر احساس قرابت میکردیم...

شش سال از من بزرگتر بود...

گاهی بین مون بحث های معرفتی میشد، خوب هم بود...

یکی دو باری بعد از بحث گفته بود: اعتراف میکنم شناخت دینی ات از من بیشتره...

به مرور خط و ربط هامون مشخص شد... اون فهمید من چه کتبی میخونم... پی سخنرانی چه کسانی هستم...

این موجب شد ذهنیت ها جای عینیت ها رو بگیره...

توی مسائل نظری در بحث با من خیلی احتیاط میکرد...

اون اساتیدی که من دنبال میکردم و کتبی که میخوندم رو رد نمی کرد اما به سمتشون هم نمی رفت و همواره ذهنیتی داشت نسبت به اونها... ذهنیت سالمی نبود انصافا...

همه این احتیاط ها توی حوزه نظر بود.. اما آنچه در عمل از هم میدیدیم:

نماز اول وقتش خیلی توی چشمم بود... واقعا دغدغه اش بود... و عمل میکرد... و منو هم ترغیب میکرد در اولین وقت قامت ببندم به نماز... دغدغه متشرع بودنش هم برام تحسین بر انگیز بود...

بعد از حدود یکسال که از مجموعه رفت الان حدود سه سال هست که اصرار داره من برم پیشش و با هم کار کنیم...

میگه به غیر از تو نمی تونم به کسی اعتماد کنم... به امانت داری و تعهد و تخصص من توی کارم هیچ شکی نداشت...

چیزی که هنوز ما رو به هم متمایل میکنه همین چیزهایی هست که در عمل از هم دیدیم... ولو اینکه اختلافات نظری ملموسی هم داریم...

دیدن این حُسن ها در عمل موجب شده اون ذهنیتش در مورد اساتید من تعدیل بشه و من هم بسیاری از این مرزبندی های نظری رو زیاد جدی نگیرم...

همه اینها رو نوشتم که بگم آنچه در عمل از هم میبینیم خیلی بیشتر اثر میذاره...

اگه هنوز دارید این پست رو میخونید ازتون میخوام اخلاق عملی منو نقد کنید...

مثلا یکی بهم گفته بود خیلی دمدمی مزاج هستم... از رفتارم توی وبلاگم به این نتیجه رسیده بود...

شما در رفتارها و کنش ها و واکنش هام چه تلقی ای از من پیدا کردید؟...

اگر میشد هر کسی این پست رو میخونه نقدش رو به رفتار عملی من میگفت خیلی ممنون میشدم... ولو ناشناس...

۹۶/۱۱/۲۷

ن. .ا

۲۵ بهمن ۹۶ ، ۱۳:۴۶

تسنیم ‌‌

من از وبلاگ جناب دچار اومدم اینجا. برخلاف تصور شما، فکر می‌کنم اسامی کشش خاصی ایجاد نمیکنن (شاید برای من) و این کامنت‌های شما بود که منو کشوند اینجا. با اینکه فک می‌کنم فقط دو سه تا کامنت ازتون اونجا دیدم‌.

رفتار عملی که نمی‌دونم دقیقا چی منظورتونه، ولی بنظر عاقل و متفکر میاین، تواضع ندیدم تو نوشته‌هاتون، البته بنظرم لزومی هم نداره که همه متواضع باشن نمی‌دونم چرا ما این توقع رو از همه مخصوصا مذهبی‌ها داریم. احساس می‌کنم با نظرات مخالف چندان ملایم برخورد نمی‌کنین. یه قاطعیت اذیت‌کننده‌ای تو جواب‌هاتون می‌بینم که تو کمتر بلاگری دیدم.

چند دفعه از گذاشتن این کامنت پشیمون شدم، حالا که گذاشتم قبول دارم که نظرات من که با خوندن فقط پنج شیش پست به دست اومده ممکنه صددرصد اشتباه باشه.

۲۵ بهمن ۹۶ ، ۱۴:۱۸

برای من دافعه دارید، ولی باعث نمیشه نوشته هاتونو با گارد بخونم. اگه کسی از حق بنویسه و منطق رو رعایت کنه حتی اگه آدم مغرور، خشک یا خشنی باشه آدم منطقی و حق‌پذیر اونا رو میپذیره. وبلاگ مثل دنیای فیزیکی بیرون نیست، بنابراین من می‌تونم فقط شنونده باشم بدون اینکه شما بدونین. ولی اگه تو واقعیت بود شاید واضحا موافقتم رو با نظرات و افکارتون اعلام نمی‌کردم.

۲۵ بهمن ۹۶ ، ۱۴:۴۱

اومدم نظرمو تعدیل کنم که جواب داده بودین. باید می‌نوشتم برآیند تصوراتم از شما مطمئنا مثبته که همچنان می‌خونم. و اینکه صفات کامنت دوم منظورم شما نبودین، مثال زدم.

تلنگرهای خوبی میزنید.

۲۶ بهمن ۹۶ ، ۱۵:۱۱

خونه مادری

مطلب قبلی کو؟!

اخلاق عملیت رو که نمی دونم

اما مواجهه من با آدما معمولا به لحاظ نظری نیست

۲۷ بهمن ۹۶ ، ۱۱:۱۲

رزمنده ..

سلام مومن. جزاکم الله خیرا

احوال شما؟
خوب غیبت ما را می کنی و یه چوب گرفتی دستت و هی می زنی(لبخند)

ارادت داریم برادر...

عرض کنم که اولا کتاب "حیفا" نوشته "محمد رضا حدادپور جهرمی" را بخون...شاید هم خونده باشی ولی یه بار دیگه بخون(لبخند)
قول میدم بقیه کتابهاشم بگیری بخونی...این یک...

دوم...نمیشه اخلاق عملی را همون اخلاق مجازی، بودنیم...
البته بالاخره اثر خودش را میذاره اما نه کامل...
چون طرف اینجا ممکنه مطلبی بنویسه که خودش به اون مطلب، عامل نیست...
کلی عرض میشه ها...اساعه ادب تلقی نشه...

سوم...وصیتت را بنویس که می خوام شروع کنم مگر اینکه پول بدی (لبخند)
عرض کنم که شما اولا بسیار اهل مطالعه هستید و این در نوشته ها، مشخصه...از این افرادی که منبع اطلاعاتند اما نمی دونند از کجا شروع کنند...
در مباحثات کاملا جدی هستید...یعنی واقعا عمیق میشی در مبحث و کاملا حواست را میدی به مطلب...به عبارتی دلسوز مباحثه ای...

منبرهات خیلی عالیه...با تشکر از خانواده محترم رجبی(لبخند)

چهارم...پول ما را بدید بریم(لبخند)

عاقبتتون به خیر به حق حضرت ابوتراب
یا علی

۲۷ بهمن ۹۶ ، ۲۳:۱۳

هاژ محمود

سلام

وژدانا می خونمتون

اما با اینکه در اکثر موضوعات صاحب نظر هستم :دی نمی دونم چ کامنتی مناسب مطالبتون بزارم

پوزش مارا پذیرا باشید

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۰۱:۳۲

پلڪــــ شیشـہ اے

سلام علیکم. بنده فکر کردم در این باره اما خیلی اعتمادی به آن چه در ذهنم بود ندارم.

از آنچه ما خواندیدم این ها به ذهن بنده رسید: اهل تفکر، تلاش تان بر این است که زاویه دید متفاوتی نسبت به مسائل داشته باشید(در عمق مسائل ریز می شوید.) یعنی از یک نگاه عرفی به زندگی روزمره عبور کرده اید، در باب حرفهای مخالف عقیده و سیر و سلوک تان محکم می ایستید، نوشته هایتان موجب تامل و تفکر می شود، گاهی اوقات از باب مباحث فلسفی که وارد موضوعی میشوید، ترس دارم از خواندن متن هایتان، البته شاید این بخش صحبت بنده نوک پیکانش به طرف شخص بنده باشد تا نویسنده این وب.

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۰۴:۵۵

ناشناس

نقد به رفتار عملی یعنی چی؟
این که خودتون را خیلی قبول دارین میشه نقد به رفتار عملی؟

خصوصی ارسال شد برای همین دوباره ارسالش کردم

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۰۸:۵۱

بخش‌هایی از این نظر که با * مشخص شده، توسط مدیر سایت حذف شده است

راستش چند وقتیه در شما نشاط میبینم.نه در برخورد با شخص من.بلکه در تک تک نوشته هاتون. پیش خودم گفتم شاید به محیط کارتون ربط داره.

تا این که دیروز اون پست شما رو دیدم. قبل از این در تمام این سه سال و خرده، در شما یه جور عدم ثبات میدیدم. یه جور احساس ناامنی و ترس از این که اشتباه کنید. این که ممکنه خطا کنید براتون قابل پذیرش نبود. و این مسئله رو فرافکنی میکردید. یعنی احساس میکردید مردم از شما انتظار اشتباه ندارن. نمونه های این نگاه رو در خیلی از رفتارهاتون میدیدم منتها بارزترینش توی یکی از این آخری ها، همون باری بود که در مورد غلط تایپی به شما گفتم. شروع به توضیح دادن کردید. در صورتی که اشتباه تایپی، یه اتفاق عادیه و نیازی به توضیح نیست. کسی توضیح میده و چرایی اشتباهش رو برای دیگری میگه که فکر میکنه به خاطر اون اشتباه درجه و رتبه ش تغییر میکنه.چه تغییری؟ از یه آدم همه چی تموم بدون خطا به یه آدم خطا کار پر از نقص.

شاید بگید خب این که معلومه من خطا پذیرم. ولی گفتن این حرف با باور این حرف خیلیییی فرق داره. این که بپذیریم و باور داشته باشیم ما ممکنه خطا کنیم، خیلی قدرت میخواد.

قبلا گفته بودید که من ممکنه خطا کنم ولی تا کسی میومد ایرادی میگرفت، شروع به دفاع میکردید و سختتون میشد(مثل همون غلط تایپی).

دیروزم تا اون پستتون رو دیدم اول همچین فکری کردم. ولی بعد گفتم شایدم تغییر کرده..برای همون هم سکوت کردم و هم سکوتم رو ابراز کردم(به قول شما). گفتم اگر واقعا دلتون بخواد بدونید میاید میپرسید. اگرم نخواستید من که نیازی به دانایی شما در مورد خودتون ندارم.

از طرف دیگه هم اگر میگفتم و شما توان شنیدنش رو نداشتید اتفاقی که میفتاد صرفا ایجاد ناامنی و همون حس تزلزل بود. چرا باید اذیتتون میکردم؟!

بعد که اومدید و پرسیدید که ناراحتتون کردم تقریبا مطمئن شدم که یهووو خیلی تغییر کردید!(مگه از اون قضیه اشتباه تایپی چه قدر گذشته؟) تا حالا شما از من نپرسیده بودید که ازتون ناراحتم یا نه؟ پرسیده بودید؟ این نشونه غرور شما بوده که به خاطر همون عدم پذیرش و تزلزله. آدمی که مغروره، ته ته ذهنش با خودش میگه:وای اگه اشتباهی کرده باشم چی؟ وای هیچ فرصتی دیگه ای نیست برای تصحیح...وای. من نباید اشتباه کنم وگرنه طرد میشم و دیگه من رو نمیخوان...

این تفکرات باعث میشه اشتباه خودشو نفی کنه یا از نقد فرار کنه.

اینا اتفاقاییه که ته ته ذهن آدم مغرور میفته.

اما من الان توی شما اینو میبینم: عیب نداره اگه اشتباه کنم. دوباره میشه جبران کرد...تازه مگه من کیم؟ همه اشتباه میکنن. منم یه آدم مثل همه...

من از دیروز اینو میبینم.

از نظر من این یعنی قدرت. از الان به بعد میشه رشد کرد چون قبل از پذیرش، عملا نمیشه اشکال رو رفع کرد. اصلا مواجه شدن با نقایص برای آدمی که پذیرش نداره سخته. هرچی اتفاق بیفته بیرونیه.

این نظرم بود. هرچند ممکنه اشتباه باشه. در مورد ظنم به شما هم باید بگم من یک وجه از شخصیت شما رو نیاز دارم اونم علم شماست. احساسم هم به شما قدرشناسیه. سه ساله دارم ازتون یاد میگیرم. در کل نسبت به شما حسن ظن دارم وگرنه اصلا باهاتون مکاتبه نمیکردم. ولی همون جور که الان دارم میگم نگاهم به شما خاکستریه(تعریف خاکستری همونه که بالا گفتم). پس ممکنه خطا هم داشته باشید. تا زمانی که به من ربطی نداره، دقیقا به من ربطی نداره.

این حرفام در مورد تغییرتون بود اما چیزای دیگه که ازتون فهمیدم:

شما آدم فوق العاده لطیفی هستید. یه بار یه پست گذاشتم در مورد این که من چه جور آدمی هستم،توش گفته بودم من مثل یه موجود منقرض شده ام. اونجا شما توی یه نظر خصوصی اومدید و یه جمله توی نظرتون بود: شما اون موجود نیستید.(فقط در حد اشاره میخوام بگم) کسای دیگه هم نظر گذاشته بودن اما فقط شما متوجه شدید من چی میگم. فقط هم شما واکنش درست نشون دادید. یادم میاد اون زمان خیلی هم مشکلات داشتید ولی اگر سوال میکردم یا به نظرتون میومد چیزی ****

***** *** ***** ** *** **** ********* ** ****** ** *** ******* ** ** ** ***** ****** *** **** **** **** ** **** ****** *** *****

** *** ***** ****** ******* ** ***** ***** *** ***** ***** شما توی یه کامنت خصوصی بهم گفتید شما اون موجود نیستید. و یه سری توضیحات دیگه. همین یه جمله در مورد پستم بود. یادمه اون زمان خیلی درگیر هم بودید. بقیه اومدن نظر گذاشتن ولی تنها کسی که حس من رو درک کرد و نسبت بهش واکنش درست نشون داد شما بودید. اون پست خیلی برام مهم بود و خیلی نیاز به اون جمله داشتم. واقعا درک لطیفتون خیلی بهم کمک کرد.

برای سوال طرف مقابلتون خیلی خوب وقت میذارید. هرچند این خصلتتون شاید من رو جری کرده باشه و بی حد ازتون سوال کرده باشم ولی واقعا خصلت عالی ای هست. یه بار جواب یکی از سوالام رو توی ورد کپی کردم ۵ صفحههه شد! تازه این یکی از سوالای اون بار بحث کردنمون بود!

یه بار پست گذاشتید در مورد خانومتون و این که خیلی تمایلی ندارن که خانوم ها با شما مکاتبه کنن. حق میدادم بهشون و ازشون از بابت مراعات نکردن این حالشون شرمنده ام. ولی توی اوی پست یه جور خیلی خاصی ازشون حمایت کردید. کاملا صریح و کاملا تند. طوری که من تا حالا در ادبیات شما ندیده بودم. لحن بد نه ها. محکم و تند. خیلی از این رفتارتون خوشم اومد! واقعیت اینه که غیرت توی مردای ما کم شده ولی من عکس اینو اون رو توی شما دیدم. از نوشته تون این حس بهم دست داد که اون طرف شما خنجر دستتونه اگر یه نفر در مورد خانوم شما حرفی بزنه، حتما میرید پاره ش میکنید. این حس واقعیم بود اصلا شوخی نمیکنم ها! خیلی خوب بود.

در مورد این که از کلمه همسر خوشتون نمیاد: از این همون غرور رو فهمیدم و این که خودتون رو سرتر از خانومتون میدونید هرچند من این طور فکر نمیکنم. بودن کنار آدمی مثل شما سختی های خاصی داره که خودش باعث رشد میشه. حقیقتش از نظر من شما مردی هستید که مصداق بارز صدای دهله. نزدیک شدن به شما و نزدیک موندن سخته. راستش در خانومتون عشق زیادی نسبت به شما میبینم و برای این مطلب تحسینشون میکنم.

ببخشید اگر این بخش صحبتام ورود به حریم خصوصیتون بود ولی دارم هرچی دیدم رو میگم. قصدم جسارت نیست. در ضمن برای من کلمه همسر به معنی همرتبه و هم درجه نیست. برای من این کلمه یعنی کسی که شما باهاش در نگاه به دنیا و ایده و فکر یکی هستید. همدلی و دلداری حس خوبی ایجاد میکنه اما ضامن بقای همدلی نگاه مشترکه، راه مشترکه، زاویه دید مشترک، فکر مشترک. برای زن و شوهر این اشتراک باید در حد یکی بودن باشه تا واقعا رابطه زوجیت شکل بگیره. من از این لحاظ کلمه همسر رو دوست دارم.

شما آدم حال محوری هستید. ینی در واقع یه رگه هایی از تنبلی. در مورد تنبلی از خودتون یاد گرفتم تقریبا. عدم تداوم دارید. نمیتونید خودتون رو وادار به کاری بکنید که حسش رو ندارید و این همون مطلبیه که به شما گفتن دمدمی مزاج. این عدم تداوم باعث ایجاد ناامنی در اطرافیانتون هم میشه. کسی که امروز هست آیا فردا هم هست؟ این سوالیه که در برخورد ا این خصلت شما ایجاد میشه. خوب نیست.

قدرت تحلیل ذهنتون خیلی بالاست که خیلی خوبه اما اگر قدرت ها رو جهت ندیم باعث میشهبه حالت تخریبی بروز پیدا کنن و ایجاد استرس و اضطراب کنن. معمولا آدمای مثل شما(خودم هم این جوری ام)، ممکنه دچار وسواس فکری بشن. بهترین راهش همین کاریه که خودتون انجام میدید. استفاده از قدرت ذهنتون.

بین مردایی که من میشناسمشون، فقط شما و همسرم بودید که به زندگی پاک و ارتباط پاک علاقه دارید و براش ارزش قائلید. یعنی میدونم که شما به خاطر حفظ حریم روابطتون خیلی به سختی میفتید. خیلیا رو دیدم این جوری رفتار میکنن اما یه جایی وا میدن و یه جایی کارشون اداست اما شما واقعا دغدغه شو دارید. حقیقتش اینه که دلم میخواد تا این حد پایبند باشم. واقعا دلم میخواد اون عمقی که شما در این مورد درک میکنید، درک کنم. اون حس چندشی که از یه ارتباط ناپاک پیدا میکنید یا از یه کلمه نامربوط بین دو نامحرم. حتی اضافه. خیلی دلم میخواد اینو درک کنم. اونی که درک میکنه، ادا در نمیاره پس حواسشم جمعه.

جدای بحث جنسیت، شما کسی نیستید که تمایل داشته باشم بهش نزدیک بشم به خاطر همون عدم ثبات و تزلزل. کسی که اشتباه خودش رو نپذیره، بالطبع اشتباه دیگرون رو هم نمیپذیره.(البته این تغییر کرد) اما اگر یه روزی کمک لازم داشته باشم یا مشورت، شما اولین گزینه اید. و اگر یه روزی کسی مثل شما ازم کمک بخواد، کمک به شما برام مایه مباهاته!

در کل واقعا خاکستری هستید. البته رو به سفید.

اگر لازمه باز هم بگم؟

نمیخواستم این قدر طول و تفصیل داشته باشه ولی اون بند بالای پستتون...

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۰:۵۱

و بالای ده بار این مسئله رو توی وبتون مطرح کردید که آی من جواب خانم ها رو نمیدم آی خانم ها نظر نذارن آی من اصن بهتره وب ننویسم آی همسرم گفته فلان آی زن و مرد نباید مختلط بشن...!!!

من باید این سوال رو بپرسم از شما

که این همه وسواس فکری چرا آخه؟!!!

این هم یه نقد از بزرگواری که فکر میکنم دور ما و وب ما رو خط کشیده کلا...

برای همین بدون هماهنگی ایشون، انتقادشون رو اینجا ارائه دادم...

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۰:۵۷

جناب دچار

بی شک کارم دلیل داره

و اینکه چرا شما رو نقد نکردم و به شوخی برگزار کردم هم دلیل داره.

و این که دو نفر با نظریات متفاوت به طور کامل با هم رفیق باشن هم چیز پیچیده و خاصی نیست. اتفاقا خیلی هم معمولیه.

+امیدوارم سوال رو درست فهمیده باشم!؟

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۱:۰۵

دلیلش هم خط شیشم پسته
+ چون نخواستیم با حرفای شوخی مون شلوغ کنیم اینجا رو

دیدم بیشتر کامنتام شوخیه اینجا
گفتم پس فایده برات نداره :)

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۲:۵۴

دافعه که چه عرض کنم!
بهتره بپرسی برات قابل تحمل هست یانه؟
که جوابم همون جواب تسنیم میشه باز [چون مطالبت گاهی برام جالبه پس دافعه نداره]

پیشفرضی هم ندارم چون بیشتر خواستم مطالبت رو بخونم تا اینکه باهات وارد پرسش و پاسخ بشم

بسه یا بیشتر انتقاد کنم؟ :)

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۳:۱۳

دافعه...
شاید بتونم بگم این ویژگی باعث شده پست ها اون اثری که می تونن داشته باشن را نذارن روی منِ مخاطب
یعنی مثلا پست در مورد خمس هست و این که پدرتون تونستید قانع کنید ولی بیشتر از بولد شدن مسئله ی خمس قبول داشتن شما توسط پدرتون بولد میشه
فی نفس خوب هست ها ولی یکم "من" در پست هایی که من خوندمشون پر رنگ هست

ببخشید البته چون پرسیدید گفتم

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۳:۲۷

لوسی می

من مطمئنم که اینجا و برای این پست کامنت نوشتم!
اما باز می نویسم.
بارها و بارها پیش اومده که "قضاوت شخصی بنده" (بهترین لفظی که برای این مدل شناخت مجازی میشه به کار برد!) از افراد با جملات تغییر کرده! ما همه مون یه هسته ی اصلی از شخصیت طرف مقابل رو با نوشته هاش در ذهنمون ایجاد میکنیم،بعد با برخوردهای مختلفمون بهشون بال و پر میدیم. حالا یه وقتهایی این برداشتها کاملا غلطه و با یک برخورد یا واکنش از طرف شخص، کلا ویران میشه، گاهی هم روال شخصیتی طرف ثابت هست و باعث میشه ما در اون شخصیت ذهنی گرفتار بشیم. چیزی که اصلا معلوم نیست چقدربر شخصیت اصلیِ طرف مقابل منطبقه! ولی خب در هر حال ارتباط مجازی ما با اون شخصیت اتفاق میفته در نتیجه شاید دونستن اینکه شخصیت مجازی ما در تصورمخاطبمون چی هست خیلی هم جالب و جذاب باشه اونم وقتی که از وارد شدن به فضای مجازی قصد خاصی داشته باشیم. :)
شما اول برای من یک آدمِ بی خیال بودید! از این آدمهای مذهبیِ بی خیال که بی خیال بودنشون از همه ی وجنات و سکناتشون پیداست. از اینهایی که براشون مهم نیست بقیه چی میگن در موردشون. کار خودشون رو می کنند حتی اگر همه بگن که نکن و اگر کار خودشون رو می کنند از تصور برحق بودن نیست کلا نسبت به نظر دیگران بی تفاوتند!
بعد تبدیل شدید به آدمِ کمتر بی خیالی که قدر زیادی خودش رو بر حق میدونه!
بعدتر بی خیال بودن، صرفا به بی خیالی در جنبه های شادی بخش و جذاب زندگی تبدیل شد و احساس برحق بودنتون هم تقویت شد!
بعدتر حس کردم زیادتر از حد معمول به نیل به حق و حقیقت به وسیله ی ابزار "ایجاد پیوند مرید و مرادی" اعتقاد دارید. حالا مرید و مراد شاید به نظر شما نوعی از ولایتمداری باشه اما تاکید دارم که اسمش رو همین بگذارم.
و بعدتر تر، احساس کردم که حوصله ی بحث با بقیه رو ندارید. البته این به خاطر دیالوگها در ماجرای بین خودمون بود که این بی حوصله بودن، در کسی که میدونم چیزهای زیادی بلده، و حرفهای زیادی برای گفتن داره، دافعه ی زیادی برای من ایجاد میکنه! خیلی! اینکه وقتی با کسی صحبت میکنم که میدونم چیزی داره برای گفتن اما نمیگه و وقتی می بینه که با نظرش مخالفم و دارم برای نظر خودم استدلال میارم، سریع از توصیه ی "جدل ممنوع" استفاده میکنه و خودش رو کنار میکشه که به قولی "حقیقت ایمان" برسه! اینو نوعی توهین میدونم عموما! البته اگر کسی که باهاش صحبت میکنم چیزی بلد نباشه حتی اگر این حدیث رو هم برام بخونه و دیگه بحث رو تموم کنه اهمیتی برام نداره که این شامل حال شما نمیشه!
حالا هم که به جناب دچار گفتید که بمون و اینها، احساس کردم همه ی اینها تعدیل شد و شما هم جنبه هایی از به محبت به سایر خلق الله در وجودتون هست چیزی که در پستهاتون اصلا دیده نمیشه. :)
و فکر میکنم نقطه ی ضعف غالب در شخصیت مجازی شما فقدان همین امر هست. بروز محبت به خلق الله. اینو کم می بینیم. قرار نیست تو پستهامون قربون صدقه ی آدمها بریم اما خب بهتره یه چهره ی خشک و بی روح و من بلدم هم از خودمون بروز ندیم چون باعث دافعه میشه دیگه. حالا اگر بلدیم، خوبه که بگیم من بلدم، اما اون محبته که دارم از سر محبت اینها رو بهتون میگم تو پستها کم پیدا میشه.
همین. برای "قضاوت" چیزهای زیادی ازتون ندیدم اما چون اصرار کردین نظرم رو نوشتم که هرچند میدونم خیلی هم باعث ایجاد ارزش نبود.

موفق باشید.:)

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۵:۲۱

مدت هاست که دیگه نمیخونمتون..

الانم اتفاقی باز کردم صفحه رو..

کلا وب خونیم کم شده تا حدی

اما در مورد درخواستتون

من چندبار قبلا بهتون انتقاد کردم

این سوالتون هم همیشه دغدغه ی ذهنی خودم بوده چه توی این فضا و چه توی دنیای واقعیم...

حقیقتش اینه که طبق تجربه بهم ثابت شده شناخت آدما از این فضا بسیار محدود و ناقص و بعضا اشتباست...

پس نمیشه اعتماد کرد به حرف هایی که دوستان از شخصیت شما در این فضا میزنن

نه میشه دلخوش کرد نه میشه ناراحت شد چون شناخت حتی کافی هم نیست

با چهارتا نوشته شاید تنها بخشی از شخصیت شما به نمایش گذاشته بشه هرچند بعد از سال ها هنوزم معتقدم تا حدی شخصیت دنیای واقعی آدما توی وبلاگ و نوشته ها و نوع پاسخ ها نمود داره و خیلی وابسته است به شخصیت واقعی آدم

اما با این حال بازم میگم نمیشه خیلی اعتماد کرد به این نوع نظرات در قبال این دست سوالی که پرسیدین

و اصلا نظر شخصیه یه نفر به خیلی چیز ها بستگی داره

من ممکنه از شما خوشم بیاد ولی واقعا ادم درستی نباشید فرضا

طبق فکر خودم نظرم رو مینویسم

که باز با این حساب هم نمیتونید خیلی به نظرات رنگ وارنگ نظردهنده ها اعتماد کنید

و اصلا میخواید بدونید که چی بشه دقیقا؟!

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۶:۲۵

من اون ناشناس کهکشان راه شیری ام. همون ستاره داره.

راستش همه اینی که گفتن خشک و بی محبت و بی روح و بیخیال فقط مال همین وب شماست. به خاطر حالتون.

وبلاگ قبلی اصلا این جوری نبودید. اول کامنتم هم عرض کردم. جدیدا یه مقدار مثل وب قبلیتون شدید.

شما فقط همیشه مغرور به نظر میومدید که این حالت توی این وب بیشتر نمود داشت. توی وب قبلی یه حالت معمولی ای داشت.

من گذاشته بودم به حساب مشکلاتی که چند بار توی همین وبلاگ هم اشاره کردید....

در ضمن نمیدونم چرا به نظر دوستان نقد فقط ابراز عیوبه؟ نقد منصفانه پنج تا خوبیه یه بدی! یعنی شما میاید توی یه وبلاگ دنبال کننده ش هم میشید ولی نویسنده اون وبلاگ خوبیش این قدر کمرنگه؟!

متوجهم که ناراحتی شما برای نظرات دوستان نیست ولی گفتم شاید بهتر باشه اشاره کنم.

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۶:۳۵

همین بالا همین که کامنتش یه عالمه ستاره داره منظورمه.

اون همه ستاره برای خودم جذاب بود. ببخشید جور دیگه ای نتونستم نشونی بدم.

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۶:۵۸

مجددا سلام عرض شد...

مخلصیم برادر...
محبت داری...
ما خار هم نیستیم چه برسه به گل..والا..

عرض کنم که هول هولکی از رزمنده ایراد گرفتن همینه دیگه...که به جای صفحه بنویسی صفخه(لبخند)

خانواده محترم رجبی، تو همه فیلم های تلویزیون مشارکت ویژه دارند...بابا خیلی معروفند ...خبر نداری(لبخند)

عاقببتتون به خیر به حق حضرت ابوتراب
یا علی

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۷:۱۴

الان این همه ناشناس رو چجوری میشناسید

باید بگم کدوم ناشناسم یا از روی آی پی متوجه میشید؟

ببینید بنده عرضم هینه که هرکس متناسب با فضای ذهنیه خودش هست که دیگران رو قضاوت میکنه

مثالشم عرض کردم

شاید شما در نظر من خوب باشید در حالی که اصلا این مدلی نباشید

اینکه من چه برداشتی از شما داشته باشم به خیلی پیزا بستگی داره... به محیطی که من درش بزرگ شدم و الان هستم... به خلقیاتم به اطرافیانم و به خیلی چیزای دیگه

بنظرم برای خودتون بنویسیدید

اگه بخواید درگیر ذهنیات بقیه بشید مطالبتون از مفید بودن خارج میشه

ضمن اینکه بنده معتقدم شما دقیقا خودتون اتفاقا میدونید که خشک برخورد میکنید خیلی اوقات و حس میکنم از قصد این کارو میکنید!

یادش بخیر اولین روزایی که وبلاگ زده بودم، یکی از دوستان قدیمم که یه مدت وبلاگ شون رو میخوندم برام در الین پیامشون چیزی نوشتن با این مضمون که: به این فضا به قدر اهمیتش اهمیت بده نه بیشتر نه کمتر و گاهی شاید اصلا قابل اهمیت نباشه این فضا و بهم گفتن ایشونم مثل من اون اوایل برا خودشون چهارچوب هایی گذاشته بودن که عملی نشد و بهمشون ریخت و ....

حالا میخوام بگم شما هم اینجا کاملا مشخصه براخودتون چهارچوب گذاشتین که خب دعایت کردنش هم خودتونو آزتر میده هم دیگران رو گاهی...

این فضا یسری اقتضائات داره که دست ما نیست...

بخوایم طبق چهارچوب های خودمون عمل کنیم هم سخته هم شاید خودمون و دیگران اذیت بشن... آخرشم به هدف مون نرسیدیم!!

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۷:۳۳

ادامه ی نظر بالایم

یعنی خواستم بگم برخی چهارچوب ها برخی رفتار ها رو باعث میشه

اما الزاما اون چهارچوب ها بد نیستن

راستی حال پدرتون چطوره؟

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۱۷:۳۸

خوب میشید. تهوع پاکسازیه.

دیدید توی طب سنتی وقتی پاکسازی انجام میدن اولش حالت تهوع یا مشکلات مزاجی پیش میاد؟

یه ذره بگذره خوب میشید.

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۲۲:۱۴

ان شاءالله سلامتی و عافیت و شفا باشه براشون

چه جالب چه زود حال خودتون خوب شد!؟!

الان مثلا همین نمیتونم بگم هاتون بنظرم یه جوریه! سوالی که پرسیده میشه من مخاطب حق دارم بدونم چرا و با چه هدفی پرسیده شده که اینقدرم اصرار به دادن پاسخ هست...

یا اینکه فوری میگید میتونم بگم شخصیت آدمایی که بهم میگن از خودراضی چیه؟!

یه کم جالبه بیشتر

نمیخواید فرافکنی کنید این دست انتقادات رو؟!

اگه این همه آدم بهتون میگن مغرور و از نوشته هاتون اینو برداشت رو کردن و خودتون خواستین که نظرشون رو بگن، آدمای مشکل داری هستن، این خودش یه کم زیاده روی نیست؟!

۲۸ بهمن ۹۶ ، ۲۳:۲۲

عین الف

سلام علیکم
چیزی که از خواندن نوشته‌های شما احساس کردم این است که فردی دغدغه‌مند ودارای چارچوب‌های اعتقادی محکم و مسیر روشن (برای خودتان) هستید که تلاش می‌کنید هر چه بیش‌تر زندگیتان را در این چارچوب قرار دهید و در این مسیر هدایت کنید. این از نظر من قابل‌تحسین است. اما گاهی پیش می‌آید که برخی مطالب شما را خیلی بالاتر وضعیت عملی خودم می‌بینم و در نتیجه خیلی پیگیر نمی‌شوم. (نمی‌دانم این یکی نقد اخلاق عملی شما بود یا من.)
خداوند یاورتان!

۲۹ بهمن ۹۶ ، ۱۱:۰۷

مطالب شما رو خیلی وقته دنبال میکنم، چ زمانی که فانوس جزیزه بودید چ در وبلاگ خودتون مینویسید،

شما اهل مطالعه هستید و این از نظر من مخاطب خوبه نقد هم هست همیشه برام سوال پیش مییاد ولی نمی پرسم

من خیلی وقته نظر نمیزارم چون گفته بودید جواب نمیدید

معمولا همیشه به چارچوب های نویسنده وبلاگ احترام میزارم

خاموش مییام میرم اگه اشکالی نداره از نظر شما اینم نییام

۳۰ بهمن ۹۶ ، ۰۰:۲۴

سلام
چندان میلی به گفتن و تحلیل نداشتم اما بطور اجمالی بگم اینه:
انسان عاقلی هستید که بنظرم اهل حقیقت هست این هیچ
صفتی که باعث شده مطالب شما رو بخونم و دقت کنم و فکر کنم روش، روحیه خیرخواهی تونه
من واقعا این رو حس میکنم که حواس تون به مخاطب تون هست و احوالش براتون مهمه.
این از نظرات مفیدی که مشخصا براشون وقت گذاشتید تو وب دیگران هم میشه فهمید.

به شخصه درگیر این نکردم خودم رو که خوبی ها و بدی های شخص شما چیه اما در مجموع قیدهایی که برای خودتون دارید و صادقانه بیان کردن شون برای خود من خیلی خیر داشته به دلایل تون فکر کردم و در مواردی که برام منطقی بوده و تغییر دادم خودم رو.

بعضی نکاتی که بارها و بارها تکرار کردید هم برام ذهنیت ایجاد کرده و یه چینش منظم فکری که میتونم بعد اون خیلی عمیق تر نگاه کنم و فکر کنم.
مثل توضیح تون از یوم تبلی السرائر و ...

تو نقد شاید نتونستم کمک تون کنم اما بازخورد خودم رو عرض کردم.

۰۵ اسفند ۹۶ ، ۱۹:۰۹

گم نام

این چیزی که میگم قطعی نیست چون ادما رو یاید کنارشون زندگی کرد تا شناخت

اون اول برداشتم این بود درد حق داری و نه درد خودت و این برام جذاب بود ولی الان حس میکنم درد خودت رو داری تا حق
به نظرم ولایتمداریت هم به خاطر ولایت نیست به خاطر خودته
غرور هم داری به نظرم
غرور به معنای تکبر منظورمه

البته بازم میگم اینا قطعی نیست ممکنه برداشت اشتباه من باشه

۰۵ اسفند ۹۶ ، ۲۳:۲۳

چه فرقی هست بین نقد الان با اونموقع
که اگه همونموقع نقد میکردم دلیل نمیخواستی ولی الان میخوای؟

۰۷ اسفند ۹۶ ، ۱۱:۴۵

اون اول یعنی همون اول دیگه:)
الان هم یعنی از وفتی باهات آشنا تر شدم

کسی که درد حق داشته باشه برای رسیدن به حق حاضره خودش رو زیر پا بذاره هر چند براش سخت باشه
به نظرم خودت روش فکر کن:)

۰۷ اسفند ۹۶ ، ۱۲:۴۶

کسی که دنبال حق باشه براش اتحاد مهمه و برای رسیدن به اتحاد هم باید قید خودت و خواسته های دلت رو بزنی و این خیلی هم سخته

ای بابا حتما باید مصداق بیارم
خودت روش فکر کن دیگه:)

۰۷ اسفند ۹۶ ، ۱۳:۵۴

:)))
ببین خب من اثبات حرفام سخته برام
من از روی یه سری رفتارا میگم فلانی این ویژگی ها رو داره ولی نمیتونم اثباتش کنم
مثلا یه خانم بلاگری بود که من دقت کردم دیدم تو جواب کامنتای پرسشی آقایون دو بار از کلمه "ّبله بله" استفاده میکنه من برداشتم این بود که تو برخورد با آقایون خجالتی هستن
ولی مگه میشه اینو برای بقیه اثبات کرد؟
ضمن اینکه بازم میگم ممکنه نظرم بعدها تغییر کنه بیشتر خواستم به چالشت بکشم:دی.

ن والقلم و ما یسطرون

ن والقلم و ما یسطرون

اگر تو نبینی ام ... من هم نمی بینم ام

اینجا دیگر به روز نخواهد شد

در مطالب قبلی عرض کردم که در این آدرس مینویسم:

https://touresina.blog.ir/

فضای مجازی

روضه امام حسین

داستان

عقل

!!!!!

نظرات (۴۳)

ارسال نظر

ن والقلم و ما یسطرون

ن والقلم و ما یسطرون

اگر تو نبینی ام ... من هم نمی بینم ام

اینجا دیگر به روز نخواهد شددر مطالب قبلی عرض کردم که در این آدرس مینویسم:https://touresina.blog.ir/

فضای مجازی

روضه امام حسین

داستان

عقل

!!!!!

نظرات (۴۳)

ارسال نظر

اینجا دیگر به روز نخواهد شد

در مطالب قبلی عرض کردم که در این آدرس مینویسم:

https://touresina.blog.ir/