خشتِ کجِ احزاب
من در جریان اغتشاشات اخیر، بیشتر در صحنه واقعی درگیر صحبت و بحث بودم تا مجازی...
حرف دلی که توی جو متشنج نمیشد زد رو این اواخر که جو آرومتر بود گفتم:
کسی که حتی در حد یک استوری گذاشتن یا لایک کردن موجب تقویت جریان زن، زندگی ، آزادی شده تاوان پس خواهد داد...
هم تاوان خونهای به نا حق ریخته شده ی مردم بیگناه و هم تاوان خون نیروهای امنیتی و انتظامی و بسیجی...
اما...
یک امای بزرگ...
اما...
این اما رو بگم تا از هر دو طرف افراط و تفریط حالشون از من بهم بخوره...
هر دست پاک و ناپاکی که جوری تبلیغ و حمایت گری میکنه که سودش توی جیب احزاب سیاسی کشور میره در خونهای ریخته شده شریک هست...
جنایت شما از کفر بعد از ایمان هم هولناکتره...
اگر از دولت رئیسی دفاع میکنید جوری حرف نزنید که جرم و جنایت احزاب در مدیریت کشور پنهان بشه...
درست تبیین کنید...
درست دفاع کنید...
بذارید مردم بفهمن کسی که نفر اول انتقاد به برجام بود در زمانی که تشت رسوایی برجام گوش فلک رو پر کرده بود حاضر نبود بره در نقد برجام سخنرانی کنه چون میگفت اون زمان که از چپ و راست همه داشتن به خاطر برجام تبریک میگفتن من منتقد بودم با دلیل و سند،اما الان زمان کمک به دولت هست... منافع مردم در خطر است...
این یعنی غیر حزبی عمل کردن...
و آدمی اینچنین که این قدر با تسلط علمی و میدانی از مشکلات مردم و راه حل هاش مطلع بود هیچ وقت حمایت احزاب رو نداشت...
اگر خشت کج احزاب رو برای مردم تبیین نکنید شما از عاملان جنایت های اخیر هم...
اینقدر تلخ حرف زدن همیشه مزاج خودم رو هم بهم میزنه...
خدایا توفیقی بده تا به جای این نوشتن هایی که نتیجه ای جز جدل و بحث های بی فرجام نداره... بتونیم کار موثری انجام بدیم...
من خودم رو مسئول میدونم هر چند هیچ سِمَت دولتی و لشگری و ... نداشتم...
اما دینی که به تحقیق اختیار کردم میگه من مسئولم...
در برابر گرانی ها مسئولم...
در برابر وضعیت مسکن مسئولم
در برابر کاستی ها در حوزه ی صَمت مسئولم...
در برابر بحران های امنیتی مسئولم...
من مسئولم... دین رو اینگونه فهمیدم...
برای همین این نوشتن ها آرومم نمیکنه...
رهبری در دولت جدید سخن از قدرت دادن به مردم داشتن...
این با سیستم حزبی کشور ما ممکن نمیشه...
خدایا توفیقی بده بتونیم گامی برداریم...
مردم قوی...
از دل اصولگرا و اصلاح طلب و کارگزاران و دهها کوفت و زهرمار دیگه مردم قوی بیرون نمیاد...
کاش همه متوجه بشیم وقتی پرچمِ مردم قوی رو بالا بردن، در کدوم پیچ بزرگ تاریخی قرار گرفتیم...
خدایا نوری عطا کن...
رئیسی یک سیاستمدار حزبی نیست
و علت برخی موفقیت هاشون دقیقا توی حزبی نبودنشون هست
اما برخی چالشهایی که توی برخی وزارتخونه ها دارن و نتونستن عملکرد موفقی داشته باشن اونجاها دقیقا مسئله حزبی هست...
اگر نتونیم رویه غلط و غیر مردمی احزاب رو برای افکار عمومی باز کنیم تمام ناکارآمدی ها که قطعا دولت رئیسی هم از یه سری ناکارآمدی ها مبرا نخواهد بود به پای تفکر انقلابی نوشته میشه...