دنیا و آخرت

سلام

یه تعریف قشنگی از یه اندیشمند بزرگواری شنیدم در مورد "دنیا" و "آخرت"

میگفت دنیا از ریشه "دنی" به معنای پایین ، پست ، و نزدیک هست

میشه اینطور تعریف کرد که دنیا یعنی هر آنچه به افق نگاه تو نزدیک تر است...

و آخرت یعنی هر آنچه در عمق بیشتر و فرادست تر هست و رنگ ابدیت دارد

میگفت: اهل دنیا کسانی هستن که به درک اولیه خود از پدیده ها قانع میشوند و انعطاف عبور از ادراکات اولیه خود را ندارند و اسیر ادراکات خود میشوند حتی اگر اون ادراکاتشون نسبت به ما خیلی بالا باشه مثلا اهل الهامات سبوحی و قدسی باشن... اما در همون مرتبه توقف کنن به یک معنای رفیع تر و لطیف تر، دنیا زده شدن (البته این دنیا زدگی در این سطح، عقابی مثل جهنم و اینها نداره اما در نوع خودش خسران هست)

اهل آخرت دائم اهل عبور از ادراکات خود هستن و به هر مرتبه ای از ادراک میرسن باز انعطاف این را دارند که به همین سطح از ادراک بسنده نکنن و به سراغ درک عمیق تر میروند...

در واقع این مطلبی که خدمتتون عرض کردم بیانی دیگر از همون فرمایش استاد عزیز آقای دینانی بود

گاهی بعضی از مطالب انسان رو به ذوق میاره و حرف از درون انسان میجوشه...

این نظری هست که پای مطلب آقای فیش نگار نوشتم و ممنون از ایشون بابت انتشار مطلب ارزنده شون

این حرف رو چند سال پیش از بزرگواری شنیدم که کلی برام گشایش به همراه داشت...

گفتم در وب خودم هم منتشرش کنم البته با کمی اصلاح