رازِ غم مُحَرَم چیست؟!!

اگر اهل اندیشه و تعمق باشیم در می یابیم اشک و نوحه و اندوه بر امام حسین و وقایع کربلا و اسارت با تمام اندوه های نظام هستی متفاوت هست... برای عاقل نشانه های این تفاوت بسیار زیاد هست... و علت این تفاوت بسیار سوال برانگیز هست و انسان رو مشتاق میکنه تا به اسرار این غم پی ببره...

خب شاید در زبان مادحین اهل بیت شنیدیم که زن و بچه در این حادثه حضور داشتن و جور یزیدیان از حد گذشته بود و... همه ی اینها درسته... اما اینها، همه نیست... 

براستی چرا این غم متفاوته؟.... کدام عقل باید به اسرارش پی ببره؟...

چه حقیقتی در این نام و در این غم نهفته هست که حضرت آدم در سیر صعودش وقتی به این پنج نور متمسک میشه وقتی به نام قدیم الاحسان می رسه اشک از چشمانش جاری میشه و از جبرییل میخواد تا علت این حزن طبیعی اش رو بگه... و اونجا تو گویی جبرییل روضه خوانی میکنه و حضرت آدم مستمع میشه...

به راستی تا کنون فکر کردیم؟... راز این غم چیست؟... راز این عزاداری ها چیه؟...

 

پیش خودم میگم شاید تمام اصرار امام برای رفتن به کوفه رساندن این رهاورد بوده به مومنین در طول تاریخ... ( ذکر مصیبت امام حسین و یارانش)

تمام زعمای شیعه در مکه و مدینه به امام عرض کردن کوفیان سابقه خوبی در عهد بستن ندارن... نباید به نامه ی اونها دلخوش کرد...

امام وقتی میدید امثال ابن عباس و جابر بن عبدلله انصاری و عبدلله ابن جعفر و محمد حنفیه و دیگران در این استدلالشون (بد عهدی کوفیان) بی راه نمیگن میفرمود من از پیامبر دستور دارم برای رفتن به این سفر...

 

واقعا چرا؟...

ره آورد این سفر برای شیعه چی بود؟

احیای سنت رسول الله؟... چه جوری؟...

من احیای سنت رسول الله رو قبول دارم... اما این حرف خیلی کلی هست... دقیقا چی جوری؟

اگر هدف امام صرفا مقابله با یزید بود... راه های دیگه ای هم وجود داشت... مثلا امام خیلی پیرو داشتن در یمن... که اتفاقا محمد حنفیه این پیشنهاد رو به امام داده بودن... اما امام نپذیرفت...

 

امام دنبال چی بودن؟... 

راز این روضه ها و غم ها چیه؟...

روش فکر کنید...

اثری که روضه ی امام حسین داره روضه ی دیگر ائمه نداره... هر چند روضه دیگر ائمه هم انسان رو رشد میده

 

کمی در این حزن و اندوه، دقیق و عمیق بشیم...