سوره هود مرا پیر کرده است

فقط کسی که در راه خود شناسی و خودسازی (بندگی) هزاران بار زمین خورده و به استیصال رسیده اما نبریده و به راه ادامه داده می تواند بفهمد استقامت در راه حق جان انسان را به لب می آورد...

اما این جان ، جان میشود....

به قول اون بزرگ موحد عصر ما : الهی جان به لب آمد تا جام به لب آمد.

کسانی که در مسیر خودشناسی و  خودسازی زمینها خورده اند معنا و حقیقت استقامت را میفهمند...

و تنها این صاحبان عزم میفهمند چرا سوره هود پیغمبر عظیم الشان ما را پیر کرده است...

نه...

امثال من قدرت فهم این معنا را نداریم... ما اهل تسویف هستیم...

بیهوده نیست میگویند بدترین عذاب جهنمی ها ، خاطره ی تسویف هست..

تسویف یعنی به آینده حواله کردن...

امان از بی عقلی... چه کسی جز بی عقل می تواند اهل تسویف شود؟

.

.

فی هذه الساعه...

و فی کل ساعه...

همواره ما اهل تسویف بودیم که قامت رفیع اهل ولایت را به قامت کوتاه خود خم کردیم و پایین کشیدیم...

چون هیچ وقت اهل استقامت نشدیم تا قدرت درک پیدا کنیم...

ما پیغمبر را پیر کردیم...