مراقب باشیم

یکی از چیزهایی که باید خیلی هوشیار باشیم همنشین و هم صحبت هست

لازم نیست حتما حرفهای بدی بزنه یا سخن معصیت بگه....

گاهی بعضی از افراد سخن بدی نمیگن اما اهم و مهم رو تشخیص نمیدن... در مصاحبت با اونها هم باید هوشیار بود...

یا افرادی هستن که برخی بدی ها رو بیش از حد بزرگ جلوه میدن یا برخی خوبی ها رو کوچک میبینن و یا بالعکس... استمرار همنشینی با اینها نفس رو از اعتدال خارج میکنه

در مصاحبت با افرادی که اغلب عادت دارن هر سخن رفیعی رو به قامت کوتاه خودشون تنزل بدن محتاط باشیم...

در مصاحبت با انسانهایی که بین جزء نگری و کل نگری در نگاهشون اعتدال وجود نداره محتاط باشیم... البته اغلب اینطوره که افراد نگاه جزء نگرشون غلبه داره...

این افراد کثیر الشک هستن... دیر اعتماد میکنن... انعطاف پایینی در نگرششون دارن... زود ناراحت میشن و کینه به دل میگیرن... اغلب نیمه خالی لیوان رو می بینن...

مراقب مصاحبت با افراد کم همت و توسو که ترس خودشون رو با هزاران قدرت منطق و شبه عقلانی توجیه میکنن باشیم...

خیلی مصاحبت با این افراد موجب شکل گیری نفس ما میشه... 

نفس انسان خیلی لطیف هست... زود اثر می پذیره...

چقدر خوبه کسانی رو در اطرافمون داشته باشیم که از اعتدال خوبی برخوردار باشن و اهل مراقبه و محاسبه نفس باشن و هر از گاهی جانمان رو مهمان کلام و نگاه و نَفَس اونها کنیم...

ولو در مجازآباد به خواندن جمله ای از اهل حق...

---

البته این مجاز آباد برای کسانی که نمی تونن حد اعتدال رو در استفاده رعایت کنن چیزی جز شرحه شرحه کردن نفس و پراکندگی و تشویش قوه وهم و خیال و دفن کردن قوه عاقله در زیر گِل وهم و خیال عاید دیگری نداره