رسانه
وقتی توی جریان سر و صداهای اخیر دوستی با هیجان اومد با من بحث کنه و اخبار و فیلم های کانالهای اپوزیسیون نظام رو نشونم بده
بهش گفتم، عزیزم تو که میدونی من نسبت به خبرها آدم بی اعتمادی هستم... پس چرا نشونم میدی؟
من قبلا هم بهت گفتم من با نشانه هایی که توی وقایع میبینم، اتفاقات رو تحلیل میکنم...
مثلا میگن امام خمینی چندین بار بعد از انقلاب گفته بودن من وقتی شنیدم در فلان روستای دور از پایتخت خانمی (یا آقایی؟) برای پیروزی انقلاب فعالیتی میکرد فهمیدم انقلاب پیروز میشه...
این میشه نشانه شناسی...
دیدم هاج و واج نگام میکنه فهمیدم بیانم خوب نیست و متوجه منظورم نشد
گفتم: میتونی بهم بگی معنای مقابل رسانه (به معنی عامش) چیه؟!
مثلا معنای مقابل تاریکی ، روشنایی هست.
مقابل رسانه چی میشه؟!
گفت: خفقان، ضد رسانه...
گفتم: نه اگر خفقان باشه، رسانه یعنی آزادی... در حالی که خیلی اوقات خود رسانه عامل اصلی خفقانه...
گفت: نمیدونم
گفتم: مقابل رسانه و رویداد رسانه ای، طبیعت یا رویداد طبیعی هست...
تشخیص اینکه یک رویداد و رویه ای ای ، رسانه ای هست یا طبیعی، کار سختی هست اما مثال میزنم شاید بشه منظورم رو برسونم
وقتی ایام اربعین میشه میبینیم دلهای زیادی تمایل دارن برن به کربلا و نجف...
عده ی زیادی با تمام مشقاتش میرن، عده ی زیادی هم نمیرن و از نرفتنشون اذیت میشن...
و این در حالی هست که هر روز تلوزیون خود جمهوری اسلامی داره میگه اتوبوس اون طرف مرز نیست، نجف با مشکل کمبود آب طرفه، مشتاقان دیگه نرن به سمت مرز، اونایی که رفتن زود برگردن :)))
کلا بیشتر داره تبلیغ منفی میکنه... اما حریف دلهای مردم نمیشه...
چرا؟!!
چون این اتفاق یه اتفاق طبیعی بود نه رسانه ای...
هر چیزی که طبیعی نباشه ماندگاری و قرار نداره... برای همین در روایات داریم ظلم ماندگار نیست...
چرا؟!
چون در جنگ با طبیعت انسانهاست...
حالا خودت به من بگو قبل از اینکه رسانه ها بر موج خبر خانم امینی سوار بشن حس دادخواهی داشتی؟!
این حس رو داشتی که ظلم بزرگی شده؟!
خوشبختانه گفت: نه، اما این مدل برخورد پلیس هم هیچ وقت برام خوشایند نبود...
گفتم: خب ناخوشایندیش برای تو طبیعی هست... میتونیم در موردش حرف بزنیم...
اما قضیه ی کف خیابونا با موضوع امینی اصلا طبیعی نیست و چون طبیعی نیست کسانی که میخوان مردم بمونن کف خیابونا میدونن چند روز بعد خبر مهسا امینی سرد میشه و باید سوژه های جدید پیدا کنن... مثلا یه عده از مردم باید کشته بشن... یا اتفاقات بین المللی مرتبط با ایران باید شکار بشه...
اتفاقی که با توان رسانه ایجاد بشه چون مصنوعی هست زنده نگه داشتنش بسیییار سخت و هزینه بر و کم دوامه...
داستان متروپل هم رسانه ای بود...
توی همین شهر چقدر ساختمون پیدا میکنی که بیش از جواز شهرداری ساختن؟!
کسی اعتراض میکنه؟!
حالا یکی از این سازه هایی که چند طبقه اش غیرقانونی بود، فرو ریخت، اتفاق تلخه...
اما ضریبش در بین مردم چقدره؟!!
چقدر از مردم سر داستان متروپل اعتراض کردن؟!
طبیعی بود؟!
نمیدونم... خودت فکر کن...
اگر عقیده ای داریم یا اعتراضی داریم، بهتره طبیعی باشه...
اگر رسانه بتونه به من بگه کجا خشمگین شو، کجا لبخند بزن...
و از من رفتاری بگیره که خودش میخواد... آیا آزادی و اختیار منو سلب نکرد؟!
بخوایم دقیق تر فکر کنیم، رسانه فقط یه شبکه یا پیج یا کانال نیست...
منی که همنشین تو هستم برات در حکم رسانه هستم...
خودت باش...
نذار رسانه ها از تو آدم خوب یا بد بسازن...
اعتراض که دیده نشه تبدیل به خشم میشه
پدر که خونه رو نبینه همسایه می بینه
خودی و غیر خودی که شد
بغض ایجاد میشه
حالا رسانه هر چی بگه میشه چراغ راه
پدر پدری کردن بلد نبوده