خطر نکنیم، باختیم...

اگر میخواهید خدا با اسم الظاهرش برای شما تجلی کنه...

برای خدا خطر کنید...

البته خطر کردن با تهور و بی باکی و بی عقلی و بی تدبیری فرق داره...

با خودمون صادق باشیم و برای خدا خطر کنیم...

حتما خدا رو میبینیم...

 

چقدر ترس بده...

چقدر ناامیدی بده...

میدونید چرا؟

چون این دو عامل همیشه مانع خطر کردن برای خداست...

و بزرگترین حجاب ها برای لمس کردن خدا...

 

انسانهای ترسو و ناامید هیچ وقت لذت ارتباط با خدا رو نمی چشن...

هیچ وقت لذت عاشقی رو نمیچشن...

و وااای از روزی که انسان برای ترس و ناامیدیش منطق و تئوری تولید کنه...

بیچاره تر از این دسته هنوز پیدا نکردم...

خدیا هیچ وقت اینطوری منو از خودت نرون...

هیچ وقت...

 

بیچاره آهویی که اسیر پنجه ی شیر است

و بیچاره تر شیری که صید چشمان آهو است...