رَبِ خودت را خط نزن
خدا رو شکر امشب فاطمه زینب راحت و آروم خوابید... دو شب بود که به خاطر آبله مرغانی که دچار شده بود نا آرام بود...
امشب اما نوبت امیر عباس بود و مبارزه با آبله... از ساعت 2.30 با ناله هاش بیدار شدم... تا نیم ساعت پیش که خوابید و منم نمازم رو خوندم و اومدم چند خطی بنویسم...
بچه ها که شمال بودن من گاهی تا ساعت 11 شب کارخونه بودم... خانمم هر روز وقتی میدید من تا اون موقع سرکارم... میگفت چرا تا اون موقع سرکاری؟!!
بهش میگفتم: شما که نیستین انگیزه ی خونه اومدن ندارم :)))
میگفت: ما اومدیم نباید اینقدر بمونی کارخونه... من نمی تونم روزی 14 ساعت بدون تو بچه ها رو مدیریت کنم...
وقتی اومدن برای اینکه به خانواده فشار نیاد یا کمتر فشار بیاد از 6 صبح تا 6 عصر کارخونه هستم گاهی هم تا هفت...
بعد از 12 ساعت کار وقتی میام خونه همه ی اهل خانه به پدر و همسری پرانرژی نیاز دارن تا وقت خواب...
و این روزها هم که بچه ها درگیر آبله شدن، همون پنج، شش ساعت خواب هم نصفه و نیمه شد...
.
.
فعلا دوست ندارم از وضعیت کارخونه بگم... تجربه های خیلی خوبی بدست آوردم...
تجربه هایی که همه اش درس زندگی هست...
همه اش درس سیاست و حاکمیت هست...
همه اش درس زندگی اجتماعی و جمعی هست... و موانع اش...
فقط خوشحالم چند شب پیش بعد از چند ماه به استاد زنگ زدم و شرایط این چند ماه و تغییر وضعیتی که داشتم رو گفتم...
امشب به این فکر میکردم که:
این شرایط خاصی که هر کدوممون داریم:
یکی توی محیط دانشگاه درگیره... یکی خونه با بچه ها... یکی در محیط اقتصادی... یکی در تولید... یکی معلمه... یکی همسر همراه داره... دیگری اما بی بهره... یکی فرزند خوبی داره... دیگری بی فرزند و در آرزوی فرزند...
و....
امشب دلم میخواست روی شرایط هر شخصی یک اسم بذارم...
میدونید چه اسمی روی مجموع شرایط هر کسی گذاشتم؟!!
من به این شرایط میگم: رب
مثلا ترکیب شوهر بد اخلاق با پدر عاقل و مادر بی تفاوت و وضع مالی نابسامان و شغل کذایی و ... همگی در کنار هم برای من یعنی : رب
دارن میسازنمون...
باید از این فیلتر رد می شدیم...
اینکه میگن خداست دارد خدایی میکند یعنی شرایط زندگی هر کسی رب اوست...
برم بخوابم...
باید یه ساعت دیگه راه بیفتم و کلی کار هست که باید انجام بدم...
چه نگاه خوبی ...