چند سال پیش بود که ازشون شنیده بودم که میگفتن من حتی یک ثانیه از وقتم هم هدر نمیره...
فکر میکردم که منظورشون چی بوده؟!!
مگه میشه؟!!
اما امان از وقتی که انسان باور کنه وجودش برای خدا مهمه...
خودش رو گنج عظیم خدا میبینه...
گنج خدا رو کجا خرج میکنی؟
دوست ندارم حرفهای شعاری بزنم...
دوست ندارم حرف های گنده تر از دهنم بزنم
اما...
تمام قصه از جایی شروع میشه که یقین کنیم مهم هستیم...
ماه زده
فکر کردم باید بهتون بگیم تا زودتر جواب بدیم :))))
شاگرد بنّا
برای نوشتن این نظر خواستم تقیه کنم
اما درست لحظه‌ی بستن وبلاگت
یه دلیل مهم‌تر از تقیه پیدا شد...
پس مینویسم...
منتهی بدون هیچ توضیحی...
درست لحظه‌ی گفتن این یه جمله
یه ثانیه از عمرشون هدر رفته!
zynb am
یکی از اساتید میگفتن انسان برای اینکه بتونه خوب بندگی باید خودش رو دوست داشته باشه ، خودش رو مهم بدونه !
و بعد فهم این نکات رو به ذهن ما واگذار کردن :
اول ، این دوست داشتن خود به معنی غرور نباشه..
دوم ، این دوست داشتن خود نباید حالت تکبر داشته باشه..
و مسائلی از قبیلِ باریک‌تر از مو !
ولی واقعیت اینه من فکر میکنم همین که خدا من رو خلق کرده از سرِ این نبوده که صفت خالق بودن رو لایق بوده.. که عمل عبث و بیهوده از خدا به‌دوره.. اینکه " من " رو خلق کرده یعنی ظرف وجودی من هم از جهتِ وجودِ خود خداوند حائز اهمیت بوده .
در اصل من مهمم ، چون وجودی از وجودیت او هستم ..
سوسن جعفری
سلام. وبلاگ شما جزو چند وبلاگ سفارش شده آقای شاگرد بنا بود و مدتی است می‌خوانم. تا ببینم چرا و چگونه، فعلاً هم می‌خوانم تا ببینم.
کامنت خانم زینب مرا یاد اسم وبلاگم انداخت :)
شاگرد بنّا
میان می‌گن هندونه دادیم زیر بغل هم، بگن! در این برهوتِ اِتلافستان و هَدَرِستانِ بیان، وقتی به‌روز می‌شی دلم گرم میشه هنوز فکر زنده است، اندیشه زنده است، زندگی زنده است.
کم بودنت هم مقدسه چون در چرخه‌ی تولیدی و خدا قوتت بده. ما تشنه می‌مونیم فقط...
اگر از پاسخ ندادن یا دیر پاسخ دادنم ناراحت میشید بهم بگید تا من نظرات رو ببندم