عذرخواهی از یک مطلب منتشر شده

راستش فکری شدم بابت نوشتن این مطلب

نمیدونم نوشتنش کار درستی بود یا نه...

برای همین اومدم تا اون مورد تردیدی که توی ذهنم بود رو بیان کنم...

 

راستش من یکی از اهدافم بابت نوشتن اون مطلب این بود که بگم زندگی متعاونانه چه خوبی هایی داره...

چطور در حصن امن زندگی میکنید...

طوری که خانمم میگفت خدا خیرش بده با کارش یک اثر بد رو از زندگی و نسلمون دور کرد...

و البته خب حال اون روزم هم خوب نبود و بابت حال بد هم اغراق نمیکردم...

اما از بابت ابرازش هم همچین نیتی داشتم...

 

منتها به ذهنم گذشت که نکنه بندگان خدایی رو دچار وسواس بکنم؟!!

ممکنه این وام برای منی که چندین سااال حرف شنیدم و حجت هایی بر من تموم شد کار بسییییار اشتباهی باشه...

اما برای کسی که مقدمات من رو طی نکرده اتفاقا کار درستی باشه...

 

ممکنه یکی بگه آقا اگر حرام هست دیگه تعارف نداره که... نمیشه حرام خدا برای یکی حرام باشه برای یکی حلال...

من میگم موضوع به این سادگی نیست...

یه مثال بزنم:

همه میدونیم دادن خمس واجبه...

کسی که خمسش رو نمیده مالش چه حکمی پیدا میکنه؟!!

بعد بیاییم به این بهونه که مالی که خمسش داده نشده شبه ناک هست مردمی که خمس میدن با مردمی که خمس نمیدن رو در مقابل هم قرار بدیم...

آیا تقابل مردم در این زمانه بابت خمس کار درستی هست؟

 

یعنی باید جوانب رو دید...

بحث وام بانکی هم همینه... ممکنه شخصی به خاطر احترامش به من، حرف منو عملی کنه در زندگیش... در حالی که کشش اون عمل رو نداره...

بعد یه مدت که کارهاش مطابق میلش پیش نرفت از عالم و آدم شاکی بشه... از دین و مذهب شاکی بشه...

این رویگردانی دو علت داره:

یکی تصمیم هیجانی خودش... یکی حرف ولو درستی رو در جای مناسب نزدنِ من...

 

لذا عزیزان من:

تحت تاثیر احدی تصمیم نگیرید خوب یا بد بشید... رفتار خوب یا بد بکنید...

به دلتون رجوع بکنید... به تبعات اون تصمیم فکر بکنید...

اگر اون تصمیم رو درست و سنجیده دیدید عمل کنید... اگر دیدید تاب و تحمل تبعاتش رو ندارید، تحت تاثیر جو و نفوذ کلام کسی تغییر رفتار ندید که پایدار و مستمر نخواهد بود...

 

بابت انتشار اون مطلب از این بابت عذرخواهم...

یا علی و التماس دعا